Benim çocukluğumu yaşadığım coğrafyada da bazen serçeler diye anılırdık. Aslen “Hammaçlar” olmamıza rağmen. “Hammaç” büyük büyük dedemin ismi. “Serçeler” ise hiç görmediğim büyük dedem yani babamın babasından geldiği söylenir. Nasıl ki Dede Korkut masallarında isim hüner gösterince verilir, onun gibi. Serçe gibi zıplayan ele avuca sığmayan ufak tefek bir şey. Öyle kalmış.

O zamanlar merak ederdim serçeler neden yürümüyorlar da zıplıyorlar diye. Kızıma da anlatmışımdır.

Rivayet o ki memleketin birinde padişahın yıllar geçmiş çocuğu olmuyormuş. Artık ümitlerini kestiklerinde bir oğlu olmuş. Padişah da cümle hayvanlara haber salmış ve tüylerinden istemiş. Oğluna yatak, yorgan yapacakmış. Serçeler vermemiş. Bunu duyan padişah serçeleri zindana kilitlemiş ve ayaklarına pranga vurmuş.

Gel zaman git zaman Padişah ölmüş, yerine oğlu geçmiş. Bir gün zindanları dolaşırken serçeleri görmüş. Sormuş “neden içerdesiniz, suçunuz neydi, yaklarınız neden prangalı?” diye. Onlarda yıllar önce Padişahın oğlu doğunca tüm hayvanlardan tüy istendiğini ama kendilerinin buna itiraz edip vermediklerini söylemişler. Padişahın da buna sinirlenip onları zindana attığını anlatmışlar. Padişahın oğlu orada hemen salıverilmelerini istemiş ve o oğulun kendisi olduğunu babası adına özür de dilemiş.  

Ancak serbest bırakılan serçeler yıllarca o pranganın etkisi ile yürümek yerine zıplayarak dolaşmaya başlamışlar. İşte etrafınızda bir serçe gördüğünüzde o keyfi hareketle tüylerini isteyen padişaha kafa tutan özgür ruhlarını hatırlayın.

Nereden mi aklıma geldi. Bir bahçeli devlet büyüğümüz “serçe isen serçeligini bil” dedi. Bence de serçeliği hatırlamak ve unutmamak gerek. Nasılsa söyleyen, üç gün önce söylediklerini hatırlamıyor, aksi şeyler söylüyor ve savunur, herkesi de kendi zannediyor olabilir. Ama serçeler çektiklerini hatırlar, hatırlatır.

Cem Karaca olsaydı belki “işçisin sen işçi kal” yerine “Serçesin sen serçe kal” diye bir beste de yapabilirdi, kim bilir.

Siz, siz olun, çektiklerinizi de çektirenleri de hatırlayın ki gelecek günler daha az acılı olsun.