Bazen maldan paylaşırız; Yuvamızı, tabaktaki aşı,  cüzdandaki parayı.  Bazen emeğimizi katarız emeğin yanına. Hesap yapılmaz. Karşılık beklenmez. gönülden, istekle olur. Duygu da vardır mantık da.

Bazen candan paylaşılır; Arkadaşlık dostluk gibi. Güzel bir sohbet, sevgi de öyledir. Düşünülmez. Kendiliğindendir. Bazen bir karşılıklılık gereklidir. Tek taraflı arkadaşlık, sohbet olmaz örneğin. Bazen birine ihtiyaç duyulur, sizi kalp gözü ile dinleyen, anlayan.  

Bazen ruhunuzdan paylaşırsınız; Hayallerinizi, umutlarınızı, korkularınızı, beklentilerinizi. Çaresizliğinizi, hayal kırıklıklarınızı. Arzularınızı. Kılcal damarlarınızı sunarsınız. Kanayan yaraları, kabuk bağlamışları. Tedirginlikleri.  Güven ister. Açıklık ister. Özgüven ister. Hikâye paylaşmazsınız, hikâyenizi paylaşırsınız Tüm samimiyetinizle.  

Ne paylaşırsak paylaşalım kendimizden paylaşırız; Ya fiziksel, ya ruhsala ya da maddi bir parçamızı.

Türkülerde âşık öyle çaresiz kalır ki tek verebildiği gönülden geçenlerdir. En son kendisini koşulsuz sunar. Canana verebileceği paylaşabileceği en büyük ve son şeydir canı.

Türkü der ki

“Sabahın seheri günden ileri
Ben kimi sevmişim senden ileri

Ziyaret olmuşsun kurban istersin
Kurban bulamadım candan ileri”

Bol paylaşımlı günleriniz olsun.

https://www.youtube.com/watch?v=ynvQNLAEulA