Memlekette acılı biber salçasına “biber reçeli” derlerdi. Acı, yemeklerin günün her saatinde vardı. Sabah kahvaltıda bile acılı közlenmiş kırmızı kapya biber ekmeklere dürüm yapılır, yanında sıcak çay içilirdi.

Bu yıl birkaç çeşit acı biber turşusu yaptım. Dolapta kıl acı sivri biber var. Biraz acı olmadan yemeğin tadı olmaz sanki. Ben yemeğin içine değil de yanında tercih ediyorum. Belki bu çocuklukta acili biber reçeli deneyimleri nedeniyle bugün reçeller, hatta marmelatlar elma suyu ile bile yapılsa bana çok tatlı gelir ve nerdeyse hiç tüketmem.

Her çocuk gibi sokaklarda oynar, acıkıp da eve geldiğimizde ekmek üzerine biber salçası veya normal domates salçası üzerine pul biber serpiştirerek ayakta açlığımızı giderirdik. Sonra da oyuna dönerdik.

Bugün, günde iki öğün yiyince arada bazen yemek öncesi küçük bir atıştırma greyfurt veya evde mayaladığım yoğurt güzel oluyor. Bazen de bugünkü gibi bir dilim karabuğday ekmeği üzerine biber salçası ve bebek avokado ile olabiliyor. Avokado da son yıllarda gittikçe daha çok tükettiklerimden. Hele bulabiliyor isem bebek avokado tercihlerimin başında gelir.

Sanırım bu çocukluk anılarımla yetişkinlik deneyimlerim ve tercihlerimin bir karması gibi oldu.

Eskiden ne varsa onu yerdik. Şimdi çok mu seçici olduk ne?